Kışa hazırlık olarak yapılması gereken en önemli faktörlerden biri ağaçlara ve bitkilere verilen su miktarının periyodik olarak azaltılmasıdır.Çünkü ağaç ve bitkiler vejetasyon döneminin bittiğini ve kışın geldiğini algılayarak, ona göre kendisinin odunsu dokularını kışa uyumlu hale getirmeleridir.Doğal ortamlarda bitkiler kendilerini bu şekilde geliştirirler.
Bitki nakil işlerinin vejetasyon döneminin bitimine denk gelen bu dönemde yapılması daha uygundur.Genel olarak dış mekanda en uygun bitki dikimi ve yer değiştirilmesi gereken zaman bu zamandır.
Bitkilerin kışa daha dayanıklı olmaları ve toprak karakterini düzenlemek için sonbahar ve kış gübreleri bu dönemde yapılır.Kışa girerken genel anlamda budama yapılması sakıncalıdır.Budama sonucunda oluşan büyük yaralar şiddetli soğuklarda donarak çatlamalara ve ağacın zarar görmesine sebep olmaktadır.
Sonbaharda üretilen kışlık mevsimlik çiçekler ( Krizantem, süs lahanası, hercai menekşe vb. ) yerleri hazırlanarak dikilirler.Dikim sonrasında havalar soğuk ama kuru da olsa muhakkak can suyu verilmelidir.Daha sonraki yapılması düşünülen sulamalar hava şartlarına bağlı olarak gerek görüldüğü taktirde yapılmalıdır.
Çim alanların biçimi de vejetasyon bitimi ile son kez yüzey uçlarından olmak üzere biçim yapılarak dinlenmeye bırakılır.Ekipman olarak elimizde vertikat ( yüzey havalandırma ) makinası var ise gerekli görüldüğü taktirde çim alan içindeki sararmış ve eskimiş olan kısımlar vertikatlanarak temizlenir.Daha sonra çimlerin kışı rahat geçirebilmeleri için ve baharda daha canlı bir görüntüye kavuşabilmeleri için yanmış hayvansal gübreler ile yüzeyine serpilerek kapaklama yapılır.Kapaklama dediğimiz bu gübreleme işi genel olarak iki yılda bir yapılmalıdır.
Kış aylarında çim alanların görüntüsü sarı ve kurumuş olarak görülebilmektedir.Bu çimlerin kuruduğu veya öldüğü anlamına gelmemektedir.Tamamen bulunduğumuz bölgenin iklim şartlarıyla ilgilidir.